پنجره های ویندوز 8 را شفاف کنید!

نرم افزار Aero Glass for Windows 8 ابزاری برای شفاف سازی پنجره های ویندوز می باشد.

 Aero Glass for Windows 8 ابزاری برای فعال کردن شفافیت پنجره ها در ویندوز 8 است. کاربرانی که از ویندوز 7 به ویندوز 8 به روز رسانی کرده اند از عدم شفافیت پنجره ها یا همان ویژگی Aero Glass برخوردار هستند و همواره سعی داشتند تا با ترفندهایی شفافیت پنجره ها را در آن بازیابی کنند.

با گذشت زمان، ابزارهایی برای این منظور ایجاد شده اند، که Aero Glass بهترین آنها می باشد. این نرم افزار نزدیک ترین شیوه برای دستیابی شما به اثر یا جلوه Aero Glass با شفافیت مات است که پنجره های ویندوز را برای شما به حالت شیشه ای در خواهد آورد.


مشخصات فایل:

حجم فایل: 1.86 مگابایت
نسخه: 1.2سیستم عامل: Windows 8

  برای دانلود اینجا را کلیک کنید

ساخت یک فولدر بدون نام!

انتخاب نام برای هر پوشه لازم و ضروری است، اما اگر می خواهید پوشه ای بی نام بسازد، همراه دریچه باشید تا شما را با ترفندی آشنا کنیم که با آن می توانید پوشه ای بی نام بسازید.

اگر تا الان سعی بر این داشتید که یک پوشه بی نام بسازید ویندوز به کاربر اجازه ی چنین کاری را نمی داد اما دریچه فناوری اطلاعات به شما کاربران ترفندی آموزش می دهد که با آن می توانید یک پوشه بی نام بسازید. کافی است مراحل زیر را دنبال کنید.

گام اول

یک فولدر جدید ایجاد کنید.

گام دوم

بر روی فولدر جدید راست کلیک نموده و گزینه Rename را انتخاب کنید.

گام سوم

اسم فولدر را پاک کنید.

گام چهارم

کلید Alt را نگاه داشته و عدد «۲۵۵» را تایپ کنید.

نکته: عدد ۲۵۵ را به کمک کلیدهای ماشین‌حسابی (سمت راست صفحه کلید) تایپ‌ کنید و از کلیدهای عملیاتی بالای صفحه کلید استفاده ننمایید.

گام پنجم

Alt را رها کرده و کلید Enter را بفشارید.

تمام! حالا شما یک فولدر «بدون نام» دارید.

سه گام برای فعال‌سازی God Mode در ویندوز ۷ و ویستا

God Mode به شما امکان می‌دهد همه تنظیمات ویندوز را در یک فولدر در اختیار داشته باشید.

قبل از هر چیز باید گفت که این ترفند تنها برای سیستم‌عامل‌های ۳۲‌بیتی قابل استفاده است. برای فعال‌سازی God Mode در ویندوز ۷ و ویستا، مراحل ساده زیر را دنبال کنید:

گام اول: در دسکتاپ رایانه خود یک فولدر جدید بسازید.

گام دوم: نام فولدر جدید را به عبارت زیر تغییر دهید:

GodMode.{ED7BA470-8E54-465E-825C-99712043E01C}

گام سوم: تمام! حالا اگر فولدر را باز کنید با همه تنظیمات سیستم‌عامل خود دسترسی دارید.

نکته :

برای اینکه بدانید سیستم‌عامل شما ۳۲‌بیتی است یا ۶۴ بیتی، بر روی آیکون Computer راست‌کلیک کرده و گزینه Properties را انتخاب کنید. در پنجره باز شده می‌توانید وضعیت سیستم‌عامل و ۳۲ یا ۶۴بیتی بودن آن را مشاهده نمایید.

فایل های مهم خود را در سه گام پنهان کنید

پیش از این یک نرم افزار ساده برای مخفی کردن فایل ها در ظاهر تصویر به شما معرفی کردیم.طبق درخواست شما کاربران گرامی برای ارائه شیوه ای دیگر،اورژانس IT روشی تازه برای مخفی کردن فایل های مهم در ظاهر عکس به شما آموزش می دهد.

برای این کار سه گام زیر را دنبال کنید :

گام اول : عکس و فایلی که قرار است در آن مخفی شود را انتخاب کرده و به دسکتاپ انتقال دهید.باید فایل مورد نذر را به کمک Win RAR با فرمت RAR فشرده کنید.

گام دوم : سپس از منو Start و از بخش Accessories وارد Command Prompt شوید و دستور CD Desktop را تایپ کرده و کلید Enter را فشار دهید.

گام سوم : عبارت copy /b Image-Name.jpg + File-Name.rar Final-Name-Of-Image.jpg را در Command Prompt وارد کنید و در دستور بالا، به جای Image-Name، نام تصویر، به جای File-Name، نام فایل فشرده شده و به جای Final-Name-Of-Image، نام مورد نظرتان را وارد نمایید.

حالا کار تمام شده و فایل در ظاهر عکس مخفی شده است.

برای باز کردن فایل نیز کافیست تا عکس را بکشید و در نرم افزار Win RAR آن را رها کنید./ش

قرار دادن فیلم به عنوان تصویر پس زمینه!

برای قرار دادن یک فیلم به عنوان تصویر پس زمینه رایانه باید مراحل زیر را دنبال کنید.

1- نرم افزار VLC Player را از لینک زیر دانلود کنید :

دانلود VLC Player

---

2- پس از نصب به منوی Tools بروید و پس از انتخاب گزینه Preferences روی Video کلیک کنید، سپس از قسمت Out Put گزینه DirectX video output را انتخاب کرده و با گزینه Save تغییرات را ذخیره کنید و VLC را دوباره راه اندازی نمایید.

---

3 - فیلم مورد نظر را انتخاب کنید و از منو Video در بالای برنامه گزینه DirectX Wallpaper را انتخاب نمایید.

مشاهده می کنید که تصویر زمینه شما تغییر کرده است.

---

پردازنده چیست؟

"پردازنده" یکی از قطعات بسیار مهم در رایانه ها و سایر گجت های هوشمند است؛ اگر می خواهید با کار این قطعه مهم و انواع آن آشنا شوید این متن را بخوانید.

پردازنده یا همان CPU که واحد پردازشگر مرکزی نیز گفته می‌شود، مغز سیستم شماست. تمامی اطلاعاتی که وارد یا خارج می‌شود از داخل این بخش عبور می‌کند.به عنوان مثال کار ساده‌ای مانند باز کردن یک پنجره در ویندوز (مثلا My Computer) چند پردازش دارد که در آن واحد به وسیله پردازنده انجام می‌گیرد.

پردازنده‌ها، دارای بخش‌های مختلفی است که هر یک خصوصیات و عملکردهای خاص خود را دارند. هر دستورالعملی که به سمت پردازنده برای پردازش فرستاده می‌شود دارای چند دوره (Cycle) زمانی است.

در گذشته ما شاهد چهار مرحله برای پردازش داده‌ها در پردازنده‌های مرکزی ابتدایی بودیم، اما امروزه این مراحل به نسبت نوع معماری‌ای که شرکت سازنده به کار می‌برد، متفاوت است. پس متوجه شده‌اید که این بخش تا چه میزان می‌تواند بر کارایی کلی سیستم شما تاثیرگذار باشد.

پردازنده‌های امروزی علاوه بر تفاوت در عملکرد، تفاوت‌های دیگری نیز مانند تعدد هسته نیز دارند. برخی آنها دارای دو هسته پردازشی و برخی بیشتر هستند. در این باره در شماره‌های بعد مفصل‌تر بحث خواهیم کرد؛ چراکه صحبت درباره آن از حوصله این مطلب خارج است.

دوال کُر

پردازنده‌های مورد استفاده در کامپیوترها می‌توانند دارای چند هسته باشند؛ اما این چند هسته یعنی چه؟ یعنی بادامی که دو مغز یا بیشتر داشته باشد. پردازنده‌های چند هسته‌ای هم دقیقا همانند همان بادامی هستند که وقتی پوست سختش را می‌شکنید دو تا مغز به جای یکی می‌بینید و لبخندی پیروزمندانه بر لبانتان می‌نشیند!

توجه کنید هر پردازنده دارای یک‌سری ترانزیستور است؛ این ترانزیستورها برمبنای نوع چیدمانشان(CPU Configuration) در سطح پردازنده، کارکرد متفاوتی دارند؛ جالب اینجاست که پردازنده‌های امروزی می‌توانند تا چند میلیارد ترانزیستور داشته باشند!

چینش تمامی این پردازنده‌ها (که هرکدام را یک هسته می‌نامیم و هرکدام ترانزیستورهای مختص خود را دارند) روی یک سطح قرار می‌گیرد با عنوان Die Processor (بخوانید دای پراسِسور) به معنی سطح پردازنده.

حالا پردازنده چند هسته‌ای (چند مغزی!) یعنی چه؟ یعنی چندتا از این هسته‌های پردازشی (Core Processors) روی سطح یک Die قرار گیرند. توجه داشته باشید که سطح یک دای معمولا چیزی حدود 150 تا 180 میلی‌متر مربع است؛ یعنی به اندازه یک سکه کوچک.

از حدود سال 1384 به این سو، پردازنده‌ها دارای دو یا تعداد بیشتری هسته پردازشی شدند. دقت داشته باشید که همیشه تعداد هسته‌های پردازشی زوج است، نه فرد؛ البته در معدود دفعاتی دیده شده است که شرکت سازنده یکی از پردازنده‌های چهارهسته‌ای خود را خاموش کرده است و به عنوان پردازنده‌ای ‌سه‌هسته‌ای وارد بازار کرده، اما همیشه یادتان باشد که پردازنده‌ها تعداد هسته‌های زوج دارند!

حال برسیم به اصل مطلب! اصطلاح دوال کُر چیست؟ دوال کُر اصطلاحی است که به پردازنده‌های دارای دو هسته پردازشی گفته می‌شود. این موضوع هم برای شرکت Intel و هم برای شرکت AMD صادق است؛ یعنی هر دو شرکت برای پردازنده‌های دو هسته‌ای خود از این نام بهره می‌برند.

اما Core 2 Due چیست؟ این نامی است که خود شرکت اینتل برای پردازنده‌های دو‌هسته‌ای خود در نظر گرفته است و تفاوتی ساختاری چه از نظر معماری و چه از نظرهای دیگر با Core Duo ندارد! اما این داستانی که برای شما تعریف کردیم برمی‌گردد به چند سال پیش که دانستن این موارد هنوز هم خوب است!

پردازنده‌های امروزی خاندان اینتل با عنوان Core ix نامگذاری شده‌اند. این سری از خاندان اینتل دارای نام‌هایی از قبیل Core i3 و Core i5 و Core i7 هستند.

فروشندگان معمولا به دلیل نامگذاری این پردازنده‌ها با اعداد فرد، آنها را با عنوان پردازنده‌هایی دارای 3، 5 و 7 هسته پردازشی به خریداران می‌فروشند! اما همان‌طور که گفتیم ما در معماری ساخت پردازنده‌ها، پردازنده‌هایی با تعداد هسته‌های فرد نداریم. پس داستان واقعی از چه قرار است؟ معمولا پردازنده‌های سری Core i3ها (پردازنده‌های با توان پایین و توان مصرفی کمتر) دارای دو هسته پردازشی به همراه فناوری Hyper Threading (بخوانید: هایپر تریدینگ!) هستند و پردازنده‌های Core i5 (پردازنده‌هایی با توانایی متوسط) دارای چهارهسته پردازشی و بدون فناوری Hyper Threading بوده و در آخر پردازنده‌های حرفه‌ای Core i7‌ها با تعداد چهارهسته پردازشی یا بیشتر هستند.

پس از این اگر خواستید بروید و پردازنده بخرید و فروشنده گفت فلان پردازنده از شرکت اینتل دارای سه، پنج یا هفت هسته پردازشی است، می‌توانید جواب قانع‌کننده‌ای به او بدهید

آموزش ایجاد "فهرست مطالب" در Word!

امروزه اکثر نامه نگاری های اداری به وسیله ی نرم افزار ورد تهیه می شود، اگر علاقه مند به آموزش این نرم افزار هستید ما را در سلسله گزارش های این نرم افزار همراهی کنید.

در سلسله گزارش هایی قصد داریم آموزش های کاملی از نحوه کار با واژه پرداز ورد به شما بدهیم، در این آموزش قصد داریم نحوه ایجاد فهرست مطالب به صورت های گوناگون را آموزش دهیم، اگر دوست دارید یکی از فهرست های مطالب زیر را ایجاد نمایید حتما این گزارش را به صورت کامل مطالعه نمایید.

برای ایجاد فهرست مطالب، به شکل زیر عمل می کنیم:

روی آیکن  گروه paraghraph از سربرگ  کلیک کنید. پنجره محاوره ای paraghraph ظاهر می شود.

در این پنجره دکمه  را کلیک می کنیم.

در پنجره tabs در کادر tab stop position مقدار را 12cm را وارد می کنیم.

نوع right را از قسمت alignment انتخاب می کنیم.

دکمه  را کلیک کرده و سپس دکمه  را کلیک می کنیم تا پنجره tabs بسته شود.

حال پس از انجام مراحل بالا به شکل زیر عمل می کنیم:

به طور مثال:

عنوان فهرست کلمه ی "اداره ی محمد" را تایپ می کنیم و کلید tab را از صفحه کلید می زنیم. (خط نقطه چین به صورت خودکار ایجاد می شود)

حال برای شماره ی صفحه عدد مربوطه را وارد کرده و سپس کلید enter را می زنیم.

به همین ترتیب عنوان های بعدی را تایپ می کنیم

لطفا آموزش های در خواستی  و سوالات خود درباره نرم افزار word و نحوه کاربا آن را با ما در بخش نظرات در میان بگذارید.

منتظر آموزش های بعدی باشید

استفاده از فلش به عنوان رم کامپیوتر!

معمولا عموم کاربران از حافظه‌های فلش برای انتقال فایل‌ها استفاده می‌کنند اما حافظه‌های فلش می‌توانند برای کارهای جالب‌تری مانند ارتقای راندمان رایانه به کار گرفته شوند. سیستم‌عامل‌های ویندوز ویستا، 7 و 8، به کاربران خود اجازه می‌دهند تا با استفاده از حافظه‌های فلش راندمان رایانه را ارتقا دهند. این ویژگی ReadyBoost نام دارد.

سیستم‌عامل ویندوز در هنگام کار از هارددیسک بهره‌های فراوانی می‌برد. خواندن و نوشتن‌های پی‌ در پی در Page File، مراجعه دائمی به DLLها و انبوهی از کار با فایل‌های متعدد متناسب با نرم‌افزارهای نصب شده در سیستم‌عامل، از جمله فعالیت‌های سیستم‌عامل است که آن را به هارددیسک وابسته می‌کند. از همین رو تا آن جا که ممکن است سعی می‌شود از رم استفاده شود اما این کار همیشه ممکن نیست.

حافظه‌های فلش سرعت خواندن و نوشتن کمی در انتقال Stream یا یک فایل حجیم دارند اما سرعت دستیابی تصادفی به آدرس‌های مختلف در آن نزدیک به 80 تا 100 برابر سریع‌تر از هارددیسک است و این جاست که حافظه فلش می‌تواند به یاری راندمان رایانه بیاید.

برای راه‌اندازی ReadyBoost یک فلش را به رایانه متصل کرده و روی آیکن فلش در My Computer راست کلیک کنید. سپس از منوی Properties سربرگ ReadyBoost را انتخاب کرده و گزینه Use this Device را برگزینید. در پایین همین صفحه می‌توانید حجمی که قصد دارید به این کار اختصاص دهید، انتخاب نمایید. دقت داشته باشید که این حجم بعد از اختصاص یافتن به این کار، قابل استفاده نخواهد بود. البته همیشه می‌توانید فلش را به حالت عادی بازگردانید.

این کار در رایانه‌هایی که هارددیسک آن‌ها 5400 RPM یا کم‌تر است، تاثیر بیشتری دارد.

در ضمن هر اندازه که رم رایانه بیشتر باشد، این تاثیر کم‌تر خواهد بود. به عنوان نمونه ReadyBoost با استفاده از یک حافظه فلش سریع در یک رایانه که 512 مگابایت رم دارد، یک فعالیت 12 ثانیه‌ای را به 2 ثانیه تقلیل می‌دهد در حالی که اگر رم رایانه از 512 مگابایت به 1 گیگابایت ارتقا یابد، حتی بدون ReadyBoost نیز همین فعالیت 12 ثانیه‌ای به کم‌تر از 1 ثانیه تقلیل می‌یابد، بنابراین تاثیر ارتقای رم به مراتب بیشتر از تاثیر استفاده از ReadyBoost است.

هر حافظه فلشی که سرعت دستیابی به اطلاعات در آن کم‌تر از 1 میلی‌ثانیه باشد در ReadyBoost قابل به کارگیری است.

ساخت فولدری که نه پاک‌ بشود و نه بتوان نامش را تغییر داد!

پاک کردن و تغییر دادن نام فایل‌ها و فولدرها یکی از کارهای روتین و ساده برای کاربران رایانه محسوب می‌شود. در این بخش با ترفندی آشنا می شویم که به کمک آن، می‌توان فولدری ساخت که نه قابل پاک شدن باشد نه تغییر نام. پاک کردن و تغییر دادن نام فایل‌ها و فولدرها یکی از کارهای روتین و ساده برای کاربران رایانه محسوب می‌شود. در این بخش با ترفندی آشنا می شویم که به کمک آن، می‌توان فولدری ساخت که نه قابل پاک شدن باشد نه تغییر نام.

بسیاری از افراد تصور می‌کنند نمی‌توان فولدری ساخت که نشود آن را پاک کرد یا نامش را تغییر داد. این کار قابل انجام است. تنها کافی است مراحل زیر را دنبال کنید:

گام اول: فولدری بسازید و یکی از این نام‌ها را برای آن بگذارید:

con, aux, lpt1, lpt2, lpt3, lpt4, lpt5, lpt6, lpt7, lpt8, lpt9

توجه: نام فولدر باید به همین صورت باشد. چرا که این‌ها، اسامی رزرو شده در ویندوز هستند.

گام دوم: CMD یا Command Prompt را اجرا کنید.

گام سوم: به یاد داشته باشید که فولدر شما نباید در درایوی باشد که ویندوز روی آن نصب شده است.
در CMD عبارت «\:D» را تایپ کرده و کلید اینتر را بفشارید.

گام چهارم: در این مرحله عبارت «\md con» را تایپ کرده و اینتر کنید. (دستور md در DOS، برای ساخت دایرکتوری استفاده می‌شود.)

گام پنجم: به جای عبارت con، می‌توانید یکی از عبارت‌های زیر نیز استفاده کنید.
aux, lpt1, lpt2, lpt3, lpt4, lpt5, lpt6, lpt7, lpt8, lpt9

گام ششم: حالا اگر به درایو D نگاهی بیندازید، یک دایرکتوری به اسم con وجود دارد؛ که البته نمی‌توان آن را پاک کرد و هنگام پاک کردن با پیغام خطای ویندوز می‌شوید.

* * *

همانگونه که در بالا اشاره شد، پاک کردن این فولدر به طور معمول امکانپذیر نیست و باید مراحل زیر را دنبال کرد:

گام اول: CMD را اجرا کنید.

گام دوم: عبارت  «\:D» تایپ کرده و کلید اینتر را فشار دهید. (D نام درایوی که دایرکتوری مرحله قبل را در آن ساختید.)

گام سوم: حالا عبارت «\rd con» را تایپ کرده و اینتر کنید. (دستور rd برای حذف دایرکتوری در DOS استفاده می‌شود.)

گام چهارم: تمام! اگر وارد دایرکتوری شوید، فولدر را نخواهید دهید چون به کمک دستور گام سوم پاک شده است.

امیدواریم این ترفند برای شما مفید باشد.

نصب ویندوز درکمتر از 10 دقیقه!

در حالت طبیعی، نصب کامل سیستم‌عامل ویندوز، ۳۰ تا ۴۵ دقیقه زمان می‌برد. زمانی نسبتاً طولانی که گاهی مجبور به گذراندن آن هستیم. در این قسمت از سری «کوتاه اما کاربردی»، با ترفندی آشنا خواهیم شد که مدت زمان نصب ویندوز را نزدیک به یک‌سوم، یعنی ۱۵ دقیقه کاهش می‌دهد.

در حالت طبیعی، نصب کامل سیستم‌عامل ویندوز، ۳۰ تا ۴۵ دقیقه زمان می‌برد. زمانی نسبتاً طولانی که گاهی مجبور به گذراندن آن هستیم. در این قسمت از سری «کوتاه اما کاربردی»، با ترفندی آشنا خواهیم شد که مدت زمان نصب ویندوز را نزدیک به یک‌سوم، یعنی ۱۵ دقیقه کاهش می‌دهد.

برای انجام این کار راحت، تنها کافی است مراحل زیر را دنبال کنید:

گام اول: کامپیوتر را با سی‌دی Bootable ویندوز روشن کنید.

گام دوم: حالا، فایل‌های نصب ویندوز، کپی شده و فرآیند نصب شروع می‌شود.

گام سوم: درایو دلخواه خود را برای نصب ویندوز تعیین نموده و فرمت آن را NTFS انتخاب کنید.

گام چهارم: تا به پایان رسیدن این مرحله و راه‌اندازی مجدد کامپیوتر صبر کنید.

گام پنجم: پس از راه‌اندازی مجدد و مشاهده لوگوی ویندوز، کلیدهای ترکیبی Shift + F10 را بفشارید تا پنجره Command Prompt باز شود.

گام ششم: در این پنجره عبارت «Taskmgr» را تایپ کرده و کلید اینتر را بزنید. با این کار Task Manager ویندوز باز خواهد شد.

گام هفتم: در پنجره Task Manager، تب Process را انتخاب کرده و پروسه «Setup.exe» را بیابید.

گام هشتم: بر روی «Setup.exe» راست‌کلیک نموده و گزینه «Set priority» را انتخاب کنید تا یک زیر منوی جدید باز شود.

گام نهم: در زیر منوی باز شده، به طور پیش‌فرض گزینه «Normal» انتخاب شده است. شما گزینه «High» یا هر گزینه‌ بالاتر از «Normal» را انتخاب کنید.

تمام! با این کار فرآیند نصب ویندوز، در اولویت بالاتری قرار گرفته و با سرعتی بسیار بیشتر از حالت معمولی نصب می‌شود.

این ترفند برای نصب سایر نرم‌افزارها نیز قابل استفاده است.